سندی که شاید بتواند با نگاه به برنامه‌های مختلف اکوتوریسم در جهان، الگوی مناسبی را برای اجرای سیاست‌ها و فعالیت‌هایی این چنین در کشور به ارمغان بیاورد و به نام «سند ملی طبیعت گردی» راه کارهای دقیقی را جهت رشد اکوتوریسم کشور پیش رویمان قرار دهد.
حضور مدیر کل بیابان‌زدایی سازمان جنگل‌ها و مراتع، به عنوان رئیس و استفاده از دانش اعضایی چون مؤسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع، دو تن از اساتید دانشگاه در رشته‌های مربوط به بیابان و کویر و نیز دو تن از فعالان خصوصی مؤسسه‌های مرتبط، در کمیته ملی طبیعت گردی می‌تواند نوید بخش روزهای پرکاری برای اکوتوریسم کشور باشد.
اما بی تردید فرا رسیدن روزهای خوش این چنین، در گرو توجه دقیق این کمیته به بخش‌ها و حوزه‌های مختلف اکوتوریسم و برقراری ارتباط درست میان آنها و حساسیت‌های زیست محیطی خواهد بود. بررسی، مطالعه و معرفی ظرفیت‌ها و جاذبه‌های اکولوژیک مناطق، می‌تواند امکان رشد اقتصادی و محلی درخوری را برای نواحی متعدد طبیعی کشور رقم زند.
میان حوزه‌های متعدد، جذاب و خدادادی که در گستره طبیعت فلات ایران قرار دارد، تنوع گونه‌های جانوری نیز کشورمان را در رده‌های برتر دنیا قرار داده است. اما متاسفانه تاکنون به دلایل مختلف نه تنها اقبالی در خور نیافته بلکه مهجور نیز مانده است.
شاید به ثمر نشستن طرح راه‌اندازی قرق اختصاصی در مناطق آزاد، که به گفته آرش کوشا دبیر کمیته ملی طبیعت گردی، پیش نویس محیط زیست آن مراحل پایانی را پشت سر می‌گذارد امیدی تازه برای این بخش از اکوتوریسم کشور باشد.
گرچه حوزه شکار در کشور، با توجه به پراکنش 500 گونه پرنده و 186 پستاندار درون مرزهای ایران و آمار 5 میلیونی شکارچیانی که طبق اعلام سازمان جهانی شکار گوسفندهای وحشی(ISHA) هر ساله برای شکار به کشورهای مختلف دنیا سفر می‌کنند، می‌تواند ارز آوری مطلوبی را برای کشور داشته باشد ولی پیش از هر چیز نیازمند مدیریت واحد است.
توجه ویژه کمیته ملی طبیعت گردی و ایجاد کارگروهی ویژه جهت مطالعه اختصاصی شکار در آن ، می‌تواند در این زمینه کارگشا بوده و خلأ نبود بخش شکار را در سازمان حفاظت از محیط زیست پر نماید.
طبق ماده 8 آیین‌نامه کمیته ملی طبیعت گردی، اجرای برنامه شکار و صید تابع قوانین محیط زیست است، ولی از نظر فنی، صلاحیت متقاضیان و موسسه‌هایی که مبادرت به تنظیم و اجرای برنامه شکار می‌کنند، بر عهده کمیته ملی طبیعت‌گردی است.
در ماده 9 این آیین‌نامه نیز سازمان حفاظت از محیط زیست موظف شده است به منظور افزایش جمعیت حیات وحش از طریق تکثیر و پرورش در امر سرمایه گذاری بخش خصوصی همکاری لازم را با کمیته انجام دهد. بدون تردید اجرای درست وظایف سازمان‌های متولی در این بخش و نیز کاهش بروکراسی نه تنها امکان استفاده پایدار از منابع حیوانی کشور را تضمین می‌کند، بلکه می‌تواند شکار توریسم را به یکی از پردرآمدترین محورهای اکوتوریسم ایران تبدیل نماید.
قوچ‌های البرزی، اوریال، ارمنی، کرمان، اصفهان، لارستان و شیراز که یک چهارم از کل تنوع جهانی گوسفندهای وحشی دنیا محسوب می‌شوند، گونه‌های زیبا و جذابی برای شکارچیان بین‌المللی هستند. این گونه‌ها علاوه بر کل و آهو توان جذب میلیون‌ها دلار سرمایه را در هر سال دارد. اما رسیدن به چنین مقصدی نیاز به زیرساخت‌هایی دارد. این زیرساخت‌ها پیش از آن که مربوط به سرمایه گذاری‌های مالی باشد، به مدیریت نیازمند است.
قابلیت‌های زیاد گوسفندهای وحشی ایرانی برای جلب گردشگران متمول خارجی، قربانی شکارهای غیرقانونی شکارچیان محلی ای می‌شود که تنها به انگیزه به دست آوردن گوشت، آنها را می‌کشند و سازمان محیط زیست همچنان به علت نداشتن توان کافی مدیریت حفاظتی، از ارائه پروانه شکار دوری می‌کند.
